«چه فکر نازک غمناکی
که کرم کوچک ابریشم
تمام عمر قفس می بافت
ولی به فکر پریدن بود »
شده حکایت حال موجودات ابلهی مثل ما در این دنیا. هر تلاشی که می کنیم بندی است که از این دنیای دنی بر دست وپای خود می زنیم و ورد زبانمان هم وصال و دیدار محبوب و فیض حضور است و دعایمان اللهم ارزقنی شهاده فی سبیلک .
حرکتمان بافتن قفس است و فکرمان پریدن!!
